Delightment & \Dissapointment
Door: Wesley Grul
12 Februari 2014 | Nieuw Zeeland, Wellington
Kia Ora allemaal! Het is al weer ruim twee weken geleden sinds mijn eerste reisverslag, en tjonge wat is er veel gebeurd. Gelukkig houd ik vrij getrouw een dagboekje bij dus moet het wel lukken om alles redelijk getrouw na te vertellen.
Laat ik maar ongeveer verder gaan waar ik de vorige keer ben opgehouden, in Auckland, waar ik in totaal ongeveer anderhalve week ben gebleven, waarna ik het behoorlijk zat was. Auckland is namelijk over het algemeen gewoon een grote stad, zoals je die overal wel kan vinden. Natuurlijk zijn er de kleine verschillen, zoals de stoplichten voor voetgangers hier die aanspringen als er op de knop wordt gedrukt, waardoor je dus niet de neiging hebt om te blijven drukken zoals thuis, omdat je zeker weet dat er wat gebeurt als je drukt. Een ander klein verschil hier is het links rijden, waar je verbazingwekkend snel aan went. Moeilijker is het links lopen op de trappen, dat blijf ik fout doen.
Nog een verschil: de vulkanen. De regio Auckland biedt plaats aan zo'n vijftig vulkanen, waarvan de jongste, Rangitoto met slechts 800 jaar, te zien is op mijn foto's op Facebook en ook het allereerste stukje land was wat ik zag van Nieuw Zeeland. Mount Eden is andere opvallende vulkaan in Auckland, omdat die wat centraler ligt en een prachtig uitzicht geeft over de regio.
Na Auckland ben ik een paar dagen in Paihia aan de Bay of Islands geweest, wat met name bestond uit zonnen, zwemmen en een beetje wandelen en fietsen. Een beetje te relaxed naar mijn smaak, en hier heb ik dan ook niet zoveel over te vertellen, behalve dat ik mijn oren behoorlijk heb verbrand omdat ik nooit gewend was mijn oren in te smeren. Een pijnlijke les, maar wel effectief. Je leert hier snel genoeg dat je echt ieder onbedekt stukje huid moet insmeren, want door het gebrek aan ozonlaag hier blijft de zon zelfs tot 's avonds zeven uur volop branden.
Na Bay of Islands ben ik weer een paar dagen in Auckland geweest om zo snel mogelijk een manier te regelen om verder te kunnen. Ik heb nu dus een Stray pas, Stray is een hop on hop off netwerk, waarmee je makkelijk naar de highlights van Nieuw Zeeland kan komen en activiteiten kan boeken. Dinsdag 2 februari ben ik dus vertrokken met Stray naar Hahei, een badplaats aan de oostkust van het Noordeiland, met een prachtig strand aan het beroemde Cathedral Cove, waar ook Narnia: Prince Caspian is gefilmd. Hier in de buurt ligt ook Hot Water Beach, een strand boven een dunne plaats in de aardlaag waardoor het water echt heet is.
De volgende dag vertrokken we weer naar Raglan, een surfplaatsje aan de westkant van het eiland. Hier heb ik mijn eerste surfles gehad, en geloof het of niet, maar ik stond bij de eerste poging al rechtop op mijn plank!
Donderdag vertrokken we weer uit Raglan en reden we eerst naar Waitomo, waar we gingen canyonen door de grotten, foto's komen later nog. Hierna reden we door naar een plaatsje aan Lake Rotorua, waar we overnachtten in een marae, een soort van centrum voor Maori in de omgeving, waar bruiloften en begravenissen worden gehouden, kinderen worden opgedragen, en meer van dat soort zaken, een soort gemeentehuis. Hier hadden we een traditionele avond met de Māori, wat bestond uit verhalen en muziek, een haka (soort oorlogsdans) lekker eten en spelen met de kinderen. Ze zorgen er echt voor dat je je thuis voelt, want nadat je bent toegelaten op het grondgebied, met een soort inwijding, hoor je bij de familie en mag je altijd weer terugkeren.
De dag daarna gingen we door Rotorua, waar verschillende activiteiten te doen waren en ik ging raften vanaf een 7 meter hoge waterval, en doordat het water laag stond was dit de maximale hoogte van de waterval, best cool. 's Avonds gingen we weer naar een Maori familie, maar dit was weer heel anders, deze leefden minder traditioneel, maar de Māori cultuur is nog steeds aanwezig in heel veel dingen die je ziet, dit geld trouwens voor alles in Nieuw Zeeland, sommige gebieden zijn tweetalig waar dus Māori en Engels de officiele talen zijn op de borden. Kia ora (hallo) hoor je bijvoorbeeld ook veel, en haere mai (welkom). De Māori zijn gelukkig een heel stuk beter behandeld dan de Aborigine in Australie, ook al zijn er nog steeds wat kromme dingen. Terug naar de boerderij aan Lake Aniwhenua (wh spreek je uit als een f in de meeste Māori dialecten, de rest van de letters klinken ongeveer hetzelfde als in het Nederlands) waar we dus vrijdag verbleven. Ook hier werden we uitgenodigd op het grondgebied van de Māori die daar wonen, en ook hier ben ik nu deel van de whanau (familie). Op deze plek rustten we vooral uit van de activiteiten van de afgelopen dagen, ik heb bijvoorbeeld geleerd gras te weven en 's avonds geprobeerd paling te vangen, maar mijn enige vangst was te klein om op te eten helaas. Hier hebben we trouwens ook Hangi gegeten, een traditionele maaltijd waarbij het eten wordt verhit op hete stenen onder een laag zand voor een paar uur, waarna het heel lekker mals is. Deze boerderij neemt ook wwoofers aan, dus het is heel goed mogelijk dat ik hier later in het jaar weer terugkom.
De volgende dag reden we naar Lake Taupo, waar ik mijn eerste teleurstelling had; de skydive was geannulleerd door het slechte weer. Gelukkig kan ik een refund krijgen en doe ik het later wel ergens anders.
De twee nachten daarop verbleven we in Tongariro National Park, waar ik de tweede teleurstelling te verwerken kreeg: de Tongariro Alpine Crossing, een 19 km lange wandeling naar de top van Mount Ngaruhoe, of Orodruin/Mount Doom in Lord of the rings, was ook geannuleerd wegens te harde wind rond de top van de vulkaan. Ik denk dat ik later wel terugkom om het opnieuw te proberen. Om het goed te maken hebben we nog wel de 17 km lange wandeling naar de Tama Lakes gemaakt, wat alsnog een fantastische ervaring was.
En dan is het alweer maandag, de dag waarop we alleen een vier uur lange rit naar Wellington maakten en 's avonds afscheid moesten nemen, want na ruim ongeveer een week in een toch best hechte groep scheidden de meeste wegen weer. Dinsdag heb ik er een rustig dagje van gemaakt, ik had een LotR movie tour geboekt waarmee je langs de filmlocaties van the Lord of the Rings rondom Wellington wordt rondgereden en de kans krijgt om leuke foto's te maken van bepaalde scenes, en een rondleiding door de Weta Cave, het bedrijf dat de kleding, wapens, monsters, maskers en nog veel meer maakt voor verschillende films, bijvoorbeeld LotR, Narnia en District 9. 's Avonds ben ik naar the Embassy geweest, de bioscoop waar de World Premiere van The Hobbit was. Hier heb ik Wolf of Wall Street gekeken voor maar 12,50 dollar (7,50 euro) omdat het Cheap Tuesday was, terwijl de zaal behoorlijk luxe was.
Nu is het alweer woensdag, tijd om aan het werk te gaan! Alle activiteiten van de afgelopen week en de buspas hebben een flinke hap genomen uit mijn bankrekening, dus zal ik mijn voorraden weer wat moeten aanvullen. Ik probeer waarschijnlijk even om werk te vinden in Wellington, maar anders ga ik naar Napier, waar binnenkort de appelpluk begint en er heel veel werk is. Wens me geluk en geniet van de foto's, en tot spreeks!
Laat ik maar ongeveer verder gaan waar ik de vorige keer ben opgehouden, in Auckland, waar ik in totaal ongeveer anderhalve week ben gebleven, waarna ik het behoorlijk zat was. Auckland is namelijk over het algemeen gewoon een grote stad, zoals je die overal wel kan vinden. Natuurlijk zijn er de kleine verschillen, zoals de stoplichten voor voetgangers hier die aanspringen als er op de knop wordt gedrukt, waardoor je dus niet de neiging hebt om te blijven drukken zoals thuis, omdat je zeker weet dat er wat gebeurt als je drukt. Een ander klein verschil hier is het links rijden, waar je verbazingwekkend snel aan went. Moeilijker is het links lopen op de trappen, dat blijf ik fout doen.
Nog een verschil: de vulkanen. De regio Auckland biedt plaats aan zo'n vijftig vulkanen, waarvan de jongste, Rangitoto met slechts 800 jaar, te zien is op mijn foto's op Facebook en ook het allereerste stukje land was wat ik zag van Nieuw Zeeland. Mount Eden is andere opvallende vulkaan in Auckland, omdat die wat centraler ligt en een prachtig uitzicht geeft over de regio.
Na Auckland ben ik een paar dagen in Paihia aan de Bay of Islands geweest, wat met name bestond uit zonnen, zwemmen en een beetje wandelen en fietsen. Een beetje te relaxed naar mijn smaak, en hier heb ik dan ook niet zoveel over te vertellen, behalve dat ik mijn oren behoorlijk heb verbrand omdat ik nooit gewend was mijn oren in te smeren. Een pijnlijke les, maar wel effectief. Je leert hier snel genoeg dat je echt ieder onbedekt stukje huid moet insmeren, want door het gebrek aan ozonlaag hier blijft de zon zelfs tot 's avonds zeven uur volop branden.
Na Bay of Islands ben ik weer een paar dagen in Auckland geweest om zo snel mogelijk een manier te regelen om verder te kunnen. Ik heb nu dus een Stray pas, Stray is een hop on hop off netwerk, waarmee je makkelijk naar de highlights van Nieuw Zeeland kan komen en activiteiten kan boeken. Dinsdag 2 februari ben ik dus vertrokken met Stray naar Hahei, een badplaats aan de oostkust van het Noordeiland, met een prachtig strand aan het beroemde Cathedral Cove, waar ook Narnia: Prince Caspian is gefilmd. Hier in de buurt ligt ook Hot Water Beach, een strand boven een dunne plaats in de aardlaag waardoor het water echt heet is.
De volgende dag vertrokken we weer naar Raglan, een surfplaatsje aan de westkant van het eiland. Hier heb ik mijn eerste surfles gehad, en geloof het of niet, maar ik stond bij de eerste poging al rechtop op mijn plank!
Donderdag vertrokken we weer uit Raglan en reden we eerst naar Waitomo, waar we gingen canyonen door de grotten, foto's komen later nog. Hierna reden we door naar een plaatsje aan Lake Rotorua, waar we overnachtten in een marae, een soort van centrum voor Maori in de omgeving, waar bruiloften en begravenissen worden gehouden, kinderen worden opgedragen, en meer van dat soort zaken, een soort gemeentehuis. Hier hadden we een traditionele avond met de Māori, wat bestond uit verhalen en muziek, een haka (soort oorlogsdans) lekker eten en spelen met de kinderen. Ze zorgen er echt voor dat je je thuis voelt, want nadat je bent toegelaten op het grondgebied, met een soort inwijding, hoor je bij de familie en mag je altijd weer terugkeren.
De dag daarna gingen we door Rotorua, waar verschillende activiteiten te doen waren en ik ging raften vanaf een 7 meter hoge waterval, en doordat het water laag stond was dit de maximale hoogte van de waterval, best cool. 's Avonds gingen we weer naar een Maori familie, maar dit was weer heel anders, deze leefden minder traditioneel, maar de Māori cultuur is nog steeds aanwezig in heel veel dingen die je ziet, dit geld trouwens voor alles in Nieuw Zeeland, sommige gebieden zijn tweetalig waar dus Māori en Engels de officiele talen zijn op de borden. Kia ora (hallo) hoor je bijvoorbeeld ook veel, en haere mai (welkom). De Māori zijn gelukkig een heel stuk beter behandeld dan de Aborigine in Australie, ook al zijn er nog steeds wat kromme dingen. Terug naar de boerderij aan Lake Aniwhenua (wh spreek je uit als een f in de meeste Māori dialecten, de rest van de letters klinken ongeveer hetzelfde als in het Nederlands) waar we dus vrijdag verbleven. Ook hier werden we uitgenodigd op het grondgebied van de Māori die daar wonen, en ook hier ben ik nu deel van de whanau (familie). Op deze plek rustten we vooral uit van de activiteiten van de afgelopen dagen, ik heb bijvoorbeeld geleerd gras te weven en 's avonds geprobeerd paling te vangen, maar mijn enige vangst was te klein om op te eten helaas. Hier hebben we trouwens ook Hangi gegeten, een traditionele maaltijd waarbij het eten wordt verhit op hete stenen onder een laag zand voor een paar uur, waarna het heel lekker mals is. Deze boerderij neemt ook wwoofers aan, dus het is heel goed mogelijk dat ik hier later in het jaar weer terugkom.
De volgende dag reden we naar Lake Taupo, waar ik mijn eerste teleurstelling had; de skydive was geannulleerd door het slechte weer. Gelukkig kan ik een refund krijgen en doe ik het later wel ergens anders.
De twee nachten daarop verbleven we in Tongariro National Park, waar ik de tweede teleurstelling te verwerken kreeg: de Tongariro Alpine Crossing, een 19 km lange wandeling naar de top van Mount Ngaruhoe, of Orodruin/Mount Doom in Lord of the rings, was ook geannuleerd wegens te harde wind rond de top van de vulkaan. Ik denk dat ik later wel terugkom om het opnieuw te proberen. Om het goed te maken hebben we nog wel de 17 km lange wandeling naar de Tama Lakes gemaakt, wat alsnog een fantastische ervaring was.
En dan is het alweer maandag, de dag waarop we alleen een vier uur lange rit naar Wellington maakten en 's avonds afscheid moesten nemen, want na ruim ongeveer een week in een toch best hechte groep scheidden de meeste wegen weer. Dinsdag heb ik er een rustig dagje van gemaakt, ik had een LotR movie tour geboekt waarmee je langs de filmlocaties van the Lord of the Rings rondom Wellington wordt rondgereden en de kans krijgt om leuke foto's te maken van bepaalde scenes, en een rondleiding door de Weta Cave, het bedrijf dat de kleding, wapens, monsters, maskers en nog veel meer maakt voor verschillende films, bijvoorbeeld LotR, Narnia en District 9. 's Avonds ben ik naar the Embassy geweest, de bioscoop waar de World Premiere van The Hobbit was. Hier heb ik Wolf of Wall Street gekeken voor maar 12,50 dollar (7,50 euro) omdat het Cheap Tuesday was, terwijl de zaal behoorlijk luxe was.
Nu is het alweer woensdag, tijd om aan het werk te gaan! Alle activiteiten van de afgelopen week en de buspas hebben een flinke hap genomen uit mijn bankrekening, dus zal ik mijn voorraden weer wat moeten aanvullen. Ik probeer waarschijnlijk even om werk te vinden in Wellington, maar anders ga ik naar Napier, waar binnenkort de appelpluk begint en er heel veel werk is. Wens me geluk en geniet van de foto's, en tot spreeks!
-
13 Februari 2014 - 20:52
Heidi Tempelman:
Wat een avonturen maak je mee zeg! Leuk om zo te lezen, het lijkt me heel bijzonder om die plekken uit de film in het echt te zien. Helaas kan ik nu nog geen foto's zien, maar dat komt vast nog wel.
Heel veel succes met het vinden van een leuke werkplek! -
13 Februari 2014 - 22:10
Jeroen En Anneke:
Hey jongen, gaaf om uitgebreid te lezen wat je allemaal aan het doen bent daar, klinkt goed;-) Nog geen arm of been gebroken begrijp ik, houden zo! Ben heel benieuwd naar de foto's, maar als dat op deze site niet lukt, dan vast wel ergens anders. Of zit daar ook 12 uur vertraging op?? Flinke stukken gelopen ook, met of zonder bepakking? Lijkt ons cool om in de LotR-omgeving te lopen en al die plaatsen en voorwerpen in het echt te zien, heel wat mooier dan 3D met brilletje op... Succes met vinden van werk en het werk zelf, liefs,
papa en mama. -
14 Februari 2014 - 15:15
Richard Grul:
Hey broer,
Klinkt allemaal goed! Mooi ook dat je die tradities zo meekrijgt!
Ik ben benieuwd naar de foto's van je avonturen. Krijg je nog iets mee van onze goldrush in Sotsji of gaan de Spelen aan je voorbij daar? ;)
De spanning hier stijgt ook aardig, over 48 uur zit ik in Moeder Rusland...
kusjes en geluk moet je afdwingen ;) succes met werk vinden xx -
17 Februari 2014 - 22:03
Andrea:
Hoi Wesley,
Wat gaaf dat je het zo naar je zin hebt daar! Het klinkt allemaal erg spannend en avontuurlijk! Ook ontzettend leuk hoe je binnen die Maoricultuur wordt opgenomen...bijzonder hoor....Heel veel plezier met alles wat je onderneemt! Wij denken aan je...
groetjes,
Andrea
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley