Van Napier tot Methven, en alles tussenin.
Door: Wesley Grul
25 April 2014 | Nieuw Zeeland, Ashburton
Lieve bloglezers,
Allereerst wil ik mijn excuses aanbieden voor het lange wachten op een nieuwe update. Als reiziger kun je nooit echt inschatten wat er gaat gebeuren, maar gelukkig kan ik oprecht zeggen dat ik het nu beter heb dan verwacht. Omdat er zo´n lange tijd tussen mijn verslagen zit kan ik niet alles in detail vertellen, maar ik zal proberen een beeld te schetsen van mijn afgelopen tijd in Nieuw Zeeland en wat er nu gaande is.
Vanuit Wellington heb ik dus de bus genomen naar Napier, op zoek naar werk, waar ik snel genoeg ontdekte dat het meeste werk in Hastings is. Na twee dagen ben ik dus naar Hastings gelift, waar ik een week onsuccesvol werk heb gezocht vanuit een backpackers hostel. De een-na-laatste dag ontmoette ik echter ene Augie, een Maori die zig voorstelde als een contractor en me aanbood appels te komen plukken. Na drie dagen was echter wel duidelijk dat deze man geen echte contractor was en me geen werk kon bieden, maar via hem ontmoette ik wel Florian en Felix, twee Duitse backpackers. Die vroegen me om naar Eco Lodge te komen, een backpackers waar ik kon kamperen voor 100 dollar per week. Toen ben ik dus verhuisd naar Eco Lodge en ben ik begonnen met blauwe bessen plukken, ik was echter niet snel genoeg om voldoende te verdienen, maar na een paar dagen kreeg ik een aanbod om druiven te plukken voor uurlijk loon. Sindsdien heb ik zo´n zes weken druiven geplukt voor met name Elephant Hill, wat leuk werk was maar waar ik niet zoveel uren kon maken als ik had gehoopt, en de fles wijn die mij was beloofd heb ik nooit gehad. Het lage inkomen is echter niet het enige wat me zo lang in Hastings heeft gehouden, het probleem zat meer in de medereizigers die het veels te gezellig maakten (en te duur). Na twee maanden was het dan eindelijk zover; Ik verliet Hawke´s Bay.
Vanuit Hastings ben ik dus naar Taupo gelift, in de hoop de Tongariro crossing dit keer wel te kunnen doen, maar ook dit keer had het lot andere plannen, juist die week was te regenachtig en bewolkt. Vanuit Taupo ben ik toen maar naar Auckland gelift, waar ik had afgesproken Felix, Florian en Nils te ontmoeten(de Duitsers van Eco Lodge). Met hen heb ik een paar zeer goedkope nachten doorgebracht in Auckland, waarna Felix en Florian een auto kochten (Honda Odyssey) en we weer verder konden. Dachten we. De eerste avond met de auto kregen we namelijk een lekke band onderweg naar het strand. Gelukkig werden we geholpen door een paar vriendelijke kiwi´s en mochten we zelfs overnachten op het erf van een van de helpers. De volgende dag zijn we maar naar Jane gereden, een kennis van Florian en Felix, vanwaar we de auto hebben geinspecteerd en gerepareerd: drie nieuwe banden en een nieuwe rem en remschijf. Nu rijd de auto gelukkig als een zonnetje, behalve over hobbels want een van de vorige eigenaars kwam op het briljante idee om de station wagon te verlagen en er een sportmotor in te zetten.
Met de weer functionele auto zijn we snel door het Noordeiland gereden op zoek naar werk, onsuccesvol, hebben we wat vrienden verrast met een bezoek aan Hastings en zo uitgekomen in Wellington om de ferry naar het Zuidereiland te nemen. In Wellington hebben we afscheid genomen van Nils, die in Mei naar Thailand gaat en dus niet meer mee kon naar het Zuidereiland. Afgelopen zaterdag zijn Florian, Felix en ik met de ferry naar Picton gevaren, en vandaar doorgereden naar een gratis camping nabij Blenheim.
Nu zit ik dus in de Burger King in Ashburton, onder Christchurch, met een baan in de aardappeloogst, en ik heb er goede hoop op dat ik dit keer wel genoeg uren kan maken. Gisteren was de eerste dag en het was een goed begin, het werk is makkelijk en we hebben tien uur gewerkt dus ruim 80 euro verdiend! Helaas was er vandaag geen werk voor mij want er waren maar vier mensen nodig. Ik denk dat dit te maken had met Anzac Day, een herdenkingsceremonie voor de Nieuw Zeelandse en Australische soldaten die zijn omgekomen bij de slag om Gallipoli, vandaag 99 jaar geleden. We hadden dus vanochtend afgesproken dat ik naar de bibliotheek zou gaan om te kunnen internetten en dat Florian en Felix zouden werken, maar alles is nu dus gesloten wegens Anzac Day, met uitzondering van de fastfoodketens.
Ik ben nu aan het leren voor mijn theorie rijexamen, het is hier namelijk zo dat je met je theorie examen al mag rijden onder begeleiding van een ervaren chauffeur, in mijn geval dus Florian. Zo hoop ik hier alvast wat ervaring op te doen om uiteindelijk in Nederland goedkoper uit te zijn.
Hopelijk hebben jullie nu een beter idee van mijn whereabouts in Nieuw Zeeland, ik zal proberen mijn volgende updates over een kortere periode te doen zodat ik in meer detail kan vertellen.
Tot ziens allemaal en tot de volgende update!
Allereerst wil ik mijn excuses aanbieden voor het lange wachten op een nieuwe update. Als reiziger kun je nooit echt inschatten wat er gaat gebeuren, maar gelukkig kan ik oprecht zeggen dat ik het nu beter heb dan verwacht. Omdat er zo´n lange tijd tussen mijn verslagen zit kan ik niet alles in detail vertellen, maar ik zal proberen een beeld te schetsen van mijn afgelopen tijd in Nieuw Zeeland en wat er nu gaande is.
Vanuit Wellington heb ik dus de bus genomen naar Napier, op zoek naar werk, waar ik snel genoeg ontdekte dat het meeste werk in Hastings is. Na twee dagen ben ik dus naar Hastings gelift, waar ik een week onsuccesvol werk heb gezocht vanuit een backpackers hostel. De een-na-laatste dag ontmoette ik echter ene Augie, een Maori die zig voorstelde als een contractor en me aanbood appels te komen plukken. Na drie dagen was echter wel duidelijk dat deze man geen echte contractor was en me geen werk kon bieden, maar via hem ontmoette ik wel Florian en Felix, twee Duitse backpackers. Die vroegen me om naar Eco Lodge te komen, een backpackers waar ik kon kamperen voor 100 dollar per week. Toen ben ik dus verhuisd naar Eco Lodge en ben ik begonnen met blauwe bessen plukken, ik was echter niet snel genoeg om voldoende te verdienen, maar na een paar dagen kreeg ik een aanbod om druiven te plukken voor uurlijk loon. Sindsdien heb ik zo´n zes weken druiven geplukt voor met name Elephant Hill, wat leuk werk was maar waar ik niet zoveel uren kon maken als ik had gehoopt, en de fles wijn die mij was beloofd heb ik nooit gehad. Het lage inkomen is echter niet het enige wat me zo lang in Hastings heeft gehouden, het probleem zat meer in de medereizigers die het veels te gezellig maakten (en te duur). Na twee maanden was het dan eindelijk zover; Ik verliet Hawke´s Bay.
Vanuit Hastings ben ik dus naar Taupo gelift, in de hoop de Tongariro crossing dit keer wel te kunnen doen, maar ook dit keer had het lot andere plannen, juist die week was te regenachtig en bewolkt. Vanuit Taupo ben ik toen maar naar Auckland gelift, waar ik had afgesproken Felix, Florian en Nils te ontmoeten(de Duitsers van Eco Lodge). Met hen heb ik een paar zeer goedkope nachten doorgebracht in Auckland, waarna Felix en Florian een auto kochten (Honda Odyssey) en we weer verder konden. Dachten we. De eerste avond met de auto kregen we namelijk een lekke band onderweg naar het strand. Gelukkig werden we geholpen door een paar vriendelijke kiwi´s en mochten we zelfs overnachten op het erf van een van de helpers. De volgende dag zijn we maar naar Jane gereden, een kennis van Florian en Felix, vanwaar we de auto hebben geinspecteerd en gerepareerd: drie nieuwe banden en een nieuwe rem en remschijf. Nu rijd de auto gelukkig als een zonnetje, behalve over hobbels want een van de vorige eigenaars kwam op het briljante idee om de station wagon te verlagen en er een sportmotor in te zetten.
Met de weer functionele auto zijn we snel door het Noordeiland gereden op zoek naar werk, onsuccesvol, hebben we wat vrienden verrast met een bezoek aan Hastings en zo uitgekomen in Wellington om de ferry naar het Zuidereiland te nemen. In Wellington hebben we afscheid genomen van Nils, die in Mei naar Thailand gaat en dus niet meer mee kon naar het Zuidereiland. Afgelopen zaterdag zijn Florian, Felix en ik met de ferry naar Picton gevaren, en vandaar doorgereden naar een gratis camping nabij Blenheim.
Nu zit ik dus in de Burger King in Ashburton, onder Christchurch, met een baan in de aardappeloogst, en ik heb er goede hoop op dat ik dit keer wel genoeg uren kan maken. Gisteren was de eerste dag en het was een goed begin, het werk is makkelijk en we hebben tien uur gewerkt dus ruim 80 euro verdiend! Helaas was er vandaag geen werk voor mij want er waren maar vier mensen nodig. Ik denk dat dit te maken had met Anzac Day, een herdenkingsceremonie voor de Nieuw Zeelandse en Australische soldaten die zijn omgekomen bij de slag om Gallipoli, vandaag 99 jaar geleden. We hadden dus vanochtend afgesproken dat ik naar de bibliotheek zou gaan om te kunnen internetten en dat Florian en Felix zouden werken, maar alles is nu dus gesloten wegens Anzac Day, met uitzondering van de fastfoodketens.
Ik ben nu aan het leren voor mijn theorie rijexamen, het is hier namelijk zo dat je met je theorie examen al mag rijden onder begeleiding van een ervaren chauffeur, in mijn geval dus Florian. Zo hoop ik hier alvast wat ervaring op te doen om uiteindelijk in Nederland goedkoper uit te zijn.
Hopelijk hebben jullie nu een beter idee van mijn whereabouts in Nieuw Zeeland, ik zal proberen mijn volgende updates over een kortere periode te doen zodat ik in meer detail kan vertellen.
Tot ziens allemaal en tot de volgende update!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
